​​​Een echte food lover: gek op koken, kookclubjes, nieuwe smaken uitproberen, uit eten gaan... alles wat met eten te maken heeft.

​

Maar het is niet altijd zo vrij en vrolijk geweest. Ooit was ik compleet geobsedeerd door gezondheid. Wat je nu orthorexia zou noemen. Ik was het contact met mijn lichaam kwijt. In hoe ik at, maar ook in hoe ik leefde.

​

Ik woog álles af, besteedde uren aan maaltijdplannen, schrapte suiker en was er zelfs bang voor. Alles moest ‘clean’. En ondertussen wees ik ook het eetpolitie-vingertje naar anderen: “Weet je wel hoeveel e-nummers daarin zitten?!”

​

Die krampachtige controle kwam uit angst. Angst om ziek te worden. Ik was vaak ziek, en de healthgoeroes beloofden: volg mijn regels en je wordt beter. Lees: energie tegen de 110%, nooit meer down. Best. Life. Ever.

​

Maar het tegenovergestelde gebeurde. Ik sloot me af van sociale dingen, at niet meer mee met mijn gezin (ze kookten met pakjes en zakjes: horror!), en voelde me gestrester dan ooit. Energie? Ver te zoeken.

​​